เมื่อวานตอนเย็น เด็กชายตัวอ้วนพีเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่สี่ ซึ่งเป็นลูกของคนข้างบ้าน วิ่งยิ้มกว้างหน้าตาดีอกดีใจมาหาขณะที่ฉันกำลังล้างรถอยู่หน้าบ้าน แล้วก็เรียกฉันเสียงใส
“พี่นิดๆ” จากนั้นก็พูดว่า
“โรงเรียนจะหยุดยาวไปจนถึงกรกฎาคมโน่นแน่ะ” เห็นสีหน้าสีตาของเจ้าบีม ฉันก็รู้แล้วว่าจะต้องดีใจมาก ฉันจึงถามว่า
“ไม่ได้ไปเรียนแล้ว บีมจะทำอะไร” จบคำถาม เจ้าบีมก็ตอบทันควันแบบไม่ต้องคิดเลย“บีมก็อยู่บ้าน กินหนม ดูหนังการ์ตูนออนไลน์น่ะสิ พี่นิด”
ฉันมองเจ้าบีมด้วยสายตางงเล็กๆ พอเจ้าบีมเห็นสีหน้าฉันก็ไขข้อข้องใจทันที
“พี่นิดไม่ทำหน้างงสิครับ เดี๋ยวนี้หนังการ์ตูนหรือหนังอะไรๆ ก็หาดูออนไลน์ได้แล้ว ไม่ต้องเสียตังค์ด้วยนะครับ”
ฉันจ้องหน้าเจ้าบีมเขม็งพลางคิดในหัว ‘จริงสิ เรามัวแต่งมโข่งดูทีวีอยู่ได้ รายการก็ซ้ำๆ กันทุกวันแถมมีรายงานโรค
ระบาดอีก ยิ่งดูยิ่งจิตตกดูหนังออนไลน์ฟรีแบบเจ้าบีมน่าจะดีไม่น้อย’
“บีมดูเว็บอะไรเหรอ มีหนังเยอะไหม” ฉันถามเจ้าบีมต่อ
เด็กชายตัวอ้วนหัวเราะคิกคักก่อนจะตอบฉัน
“พี่นิดเข้ากูเกิ้ล แล้วหาในนั้นเลยครับ มีตั้งเยอะตั้งแยะ ฟรีด้วยนะครับ อันที่จริงบีมไม่ได้รู้เองหรอกครับ น้าโอ๋บอกบีม เมื่อสองวันก่อน แล้วบีมก็ลองหาดู บีมเจอหลายเว็บเลยครับ นี่บีมรีบมาบอกพี่นิด เผื่อพี่นิดจะไม่รู้” เจ้าบีมบอกแบบน้ำไหลไฟดับและยิ้มๆ
“ขอบใจบีมมาก คืนนี้พี่จะหาดูนะ”
“ดีครับดี แม่บอกบีม พี่นิดบ่นว่าอยู่บ้านไม่รู้จะทำอะไร พี่นิดลองดูหนังนะครับ จะได้ไม่หงา บีมกลับบ้านไปหม่ำก่อนนะครับ เสร็จแล้วบีมก็จะท่องโลกการ์ตูนละครับ” ใบหน้ากลมๆ ของเจ้าบีมฉีกยิ้มอีก
“จ้า” ฉันยิ้มให้เจ้าบีม แล้วลงมือล้างรถต่อจนแล้วเสร็จ
หลังอาหารมื้อค่ำ ฉันก็ทำอย่างที่บอกกับเจ้าบีม ฉันเปิดโน้ตบุ๊กต่อเน็ต จากนั้นก็หาเว็บฟรี ซึ่งมีมากมายเหลือเกิน ฉันเลือกเว็บที่ดูเข้าท่าและเปิดเข้าไปดูรายละเอียดว่า หน้าตาของเว็บน่าดูหรือไม่และมีหนังอะไรบ้าง การที่ฉันได้เข้าไปดูแต่ละเว็บก่อนจะเลือกดูหนังนั้น เพราะฉันให้ความสำคัญกับการจัดรูปแบบของเว็บมาก เนื่องจากมีหลายเว็บที่ได้เข้าไปแล้วทำให้ฉันงงและฉันก็ไม่เข้าอีกเลย
ในที่สุด ฉันก็เลือกได้ห้าหกเว็บ ซึ่งเข้าไปลองแล้วไม่งง ฉันจดรายชื่อของเว็บนั้นๆ ไว้เรียบร้อยพร้อมกับตั้งใจว่า พรุ่งนี้ฉันจะเปิดปฏิบัติการท่องโลกหนังออนไลน์แบบเจ้าบีมบ้าง แล้วฉันก็จะบอกเพื่อนๆ ถึงวิธีแก้เหงาเวลาที่ต้องอยู่ติดบ้าน แต่ฉันก็ชักจะกลัวว่า ดูหนังมากๆ แล้ว ฉันจะกลายเป็นติดหนึบจนไม่ทำอะไรเลย…เอิ่ม…ไม่ได้ๆ จะต้องลิสต์เรื่องที่ต้องทำควรทำและแบ่งเวลาให้เป็นสัดเป็นส่วน ทุกอย่างจะได้ลงตัว รากจะได้ไม่งอก
ต้องขอบใจเด็กน้อยจริงๆ ที่ทำให้ฉันหลุดพ้นจากความเหงาตัวเบ้อเริ่ม